Wsparcie domu dla dzieci ulicy na Wybrzeżu Kości Słoniowej
Salezjanie obecni są na Wybrzeżu Kości Słoniowej od 1980 roku, a w byłej stolicy kraju – Abidżanie działają od 1991 roku. Początkowo wspólnota z Abidżanu prowadziła jeden dom dla dzieci ulicy o nazwie Wioska Don Bosco, dzisiaj domy są dwa: „Mama Małgorzata” dla nowych wychowanków i „Magone”, w którym dzieci przechodzą przez dalsze fazy integracji społecznej. Celem jest asystencja wychowawcza, czyli po prostu bycie z młodymi i dla młodych.
Pierwsze kroki nie różnią się od tych które podejmował ks. Bosko – wyjście na spotkanie młodym ludziom z problemami na ich terenie. Grupa wychowawców regularnie odwiedza w godzinach wieczornych dzielnice uczęszczane przez „dzieci ulicy”. Proponują zajęcia edukacyjne, gry i zabawy, pokazują, że rzeczywistość może być bardziej kolorowa i radosna. W ciągu dnia osobny zespół pełni dyżur w mobilnym biurze, ulokowanym w centrum najtrudniejszych dzielnic. Dzięki temu dzieci mają możliwość porozmawiać z osobą, która jest dla nich łącznikiem z rodziną, pomagającym im wrócić do domu lub, jeśli jest to niemożliwe, znaleźć schronienie w ośrodku.
Mogący przyjąć 30 dzieci „Dom Mamy Małgorzaty” jest domem przejściowym, do którego dzieci trafiają w pierwszej kolejności. Na tym etapie dziecko jest jeszcze niestabilne i w każdej chwili może wrócić na ulicę, w zależności od tego, czy jest gotowe czy nie zaakceptować zasady i prawa obowiązujące na placówce. Misją tego miejsca jest przyjąć, wysłuchać i ukierunkować dziecko w zależności od jego doświadczeń życiowych. Tutaj dzieci otrzymują pełną opiekę: wyżywienie, ubrania, mieszkanie oraz pomoc medyczną i psychologiczną.
Od poniedziałku do piątku przez 3 godziny dziennie prowadzona jest także dla nich nauka czytania i pisania. Następnie, jeśli spełnią wstępne warunki kierowane są do nieformalnej szkoły, która przygotowuje ich do podjęcia regularnej nauki. Zajęcia te pomagają im oswoić się z rytmem szkolnym, dzięki czemu później nie mają już większych trudności z adaptacją do formalnego systemu edukacji.
Dom dla dzieci ulicy „Magone” nastawiony jest na pobyty długoterminowe 40 podopiecznych. Trafiają do niego dzieci, które dobrze zaadaptowały się do schroniska przejściowego, a których rodziny nie spełniają jeszcze warunków sprzyjających prawdziwej integracji rodzinnej. Podopieczni uczęszczają do państwowej szkoły, ponadto opiekunowie organizują im czas wolny: wycieczki, projekcje filmowe, warsztaty pozwalające rozbudzać zainteresowania i odkrywać talenty.
Sytuacja wszystkich dzieci ponownie zintegrowanych z rodziną jest regularnie monitorowana poprzez kontakt telefoniczny i comiesięczne wizyty w domu. W ten sposób Salezjanie towarzyszą dziecku w procesie reintegracji rodzinnej.
Prowadzenie programu pomocowego i funkcjonowanie obu domów możliwe jest dzięki ludziom dobrej woli, którzy pomagają sfinansować niezbędne wydatki.
Udało nam się pokryć roczne koszty edukacji nieformalnej dla wychowanków (wynagrodzenie nauczyciela i przybory szkolne) oraz koszt materiałów edukacyjnych dla wychowanków domu korzystających z edukacji formalnej.
