Boliwia: walka karnawału z postem

Za nami huczny czas karnawału. Pożegnaliśmy czas rozrywki nieco później niż zwykle, bo zabawa trwała jeszcze w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu. Karnawał rozpoczął się od święta Comadres, które zbiegało się z naszym tłustym czwartkiem. Przygotowałyśmy więc mnóstwo słodkich pączków, aby móc z naszymi podopiecznymi dzielić tradycję i polską i boliwijską.

Obchodzi się je w czwartek poprzedzający Środę Popielcową. Kobiety ofiarowują sobie nawzajem koszyki pełne owoców, warzyw, słodkości i chlebków jako znak przyjaźni i szacunku. Osoba, która dostanie taki koszyk jest obdarzona dużym zaufaniem i zobowiązuje się do przyjaźni oraz zwrotu koszyka za rok. Ponieważ zostałyśmy takimi comadres, jesteśmy zobligowane wrócić do Boliwii za rok, żeby odwdzięczyć się takim samym koszykiem! W naszym domu dziecka świętowaliśmy ten dzień śpiewając oraz tańcząc (również tradycyjny taniec z koszykiem na głowie). Radości było tak dużo, że nie sposób było ją pomieścić w jednym koszyku!  Na mieście zaś świętuje się Comadres licznymi przemarszami, sztucznymi ogniami, muzyką, tańcami oraz solidnym poczęstunkiem. Podobnie celebruje się również dzień Compadres, obchodzony tydzień wcześniej i dedykowany mężczyznom. Tak rozpoczyna się karnawał: czas zabaw oraz szaleństwa!

Śmigus – dyngus
W drugi dzień po Comadres przychodzi czas na oblewanie wszystkiego, co się rusza, wodą oraz pianką w sprayu. Najczęściej zasadzka przyjmuje formę baloników z wodą, ale ponieważ wszystkie chwyty są dozwolone (ważne, aby było mokro!), tak więc zostałyśmy oblane z aut, z jadących autobusów, z ukrycia, obrzucone balonikami a na koniec zlane deszczem z nieba :)

Kolejny dzień to święcenie wszystkiego, co nowe. Dekoruje się auta, drzwi domów czy balkony girlandami, kwiatami i balonami oraz okadza specjalnym dymem na cześć Pachamamy, aby podziękować za miniony rok i zapewnić sobie dobrobyt na nadchodzący czas. Jest to dzień, w którym mniej czasu spędza się na ulicach i na przemarszach, a więcej z rodziną, w domu. Każdy świętuje karnawał jak może, czasem skromnie, ale zabawa musi być! Tak więc widziałyśmy imprezy domowe w bagażniku samochodu, stoły rozłożone na środku skrzyżowania czy na chodniku. Wystarczy na progu domu postawić radio, grill, taboret, coś do picia i…świętować!

Aby dobrze rozpocząć czas Wielkiego Postu, w Środę Popielcową w naszym Domu celebrowaliśmy z dziećmi uroczystą mszę świętą. Z tą różnicą, że nie posypywało się głowy popiołem, ale kapłan naznaczał popiołem znak krzyża na czole. Na Środzie Popielcowej jednak karnawał się nie kończy! Jeszcze w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu obchodzi się niedzielę kuszenia, czyli niedzielę pogrzebania diabła. W ten dzień należy pożegnać się ze wszystkimi złymi przyzwyczajeniami: trzeba się więc wyszumieć, wyszaleć i po raz ostatni przed postem zażyć wszystkich przyjemności życia. I teraz dopiero można spokojnie zacząć Wielki Post.